Puutarhahosta Tuoksuva sininen hosta

Funkia to niesłychanie efektowna, kępiasta roślina, głównie do cienia i półcienia, rosnąca na glebach żyznych, próchnicznych i stale wilgotnych. W ogrodach uprawiane odmiany różnią się wielkością, od miniatur których wysadza się 9-10 szt/m2 do olbrzymich 1-3 szt m2. Główną ozdobą rośliny są liście różnorodnie uformowane, zabarwione i posiadające różnorakie wzory. Powierzchnia blaszki liściowej może być gładka, pofałdowana, pomarszczona, lub plisowana. Dodatkowo może być błyszcząca, matowa, pokryta mączystym albo woskowym nalotem, co sprawia, że liście mogą mieć barwę zieloną, niebiesko-zieloną, niebieską lub siną. Nalot lub pokrywa woskowa występuje na obu powierzchniach blaszki lub tylko na jednej z nich, utrzymuje się przez cały sezon wegetacyjny lub tylko przez jego część. U wielu funkii liście są dwubarwne lub wielobarwne mogą być biało-zielone, żółto-zielone, gdzie kolor biały, żółty występuje na brzegu blaszki lub w jej środku. U niektórych odmian funkii kolor biały, żółty jest rozproszony na całej blaszce w postaci smug i plam. Barwa liści uzależniona jest od intensywności oświetlenia. Najczęściej mniej kontrastowo są wybarwione liście roślin, posadzonych w miejscach silnie zacienionych. U roślin zróżnicowane jest także unerwienie i tekstura liścia, która może być skórzasta, zgrubiała albo cienka, papierowata. Odmiany o zgrubiałych liściach niechętnie zjadane są przez ślimaki. U wielu host młode liście różnią się od liści w pełni wykształconych. Pędy kwiatostanowe ulistnione lub nagie, wyrastają z kłączy u większości odmian prawie pionowo. Kwiaty dzwonkowate od białych do jasnofioletowych (często pachnące) pojawiają się latem. Liście i kwiatostany funkii wykorzystywane są w bukieciarstwie. Hosty polecane są na rabaty, obwódki - zarówno w ogrodach jak i w nasadzeniach parkowych, dobrze sprawdzają się na brzegach cieków i zbiorników wodnych. Wiele odmian służy do zazielenienia dużych powierzchni jako rośliny okrywowe, także na terenach o dużym nachyleniu, gdzie mogą powstrzymywać erozję gleby. Funkie o słabym wzroście można stosować w ogrodach skalnych. Z powodzeniem można je uprawiać także w donicach. Hosty dobrze komponują się z roślinami wrzosowatymi, z krzewami z rodziny oczarowatych, dereniami, kalinami, klonami, hortensjami, licznymi drzewami i krzewami iglastymi, z bylinami szczególnie z paprociami zimozielonymi, trawami, turzycami, kosaćcami, liliowcami, orlikami, kokoryczkami, żurawkami, języczkami lub bergeniami.
Termin kwitnienia: VII-VIII
Wysokość z kwiatem: 40
Wysokość bez kwiata: 30
Kolor kwiatów: różowe
Kolor liści: żółte
Stanowisko: półcieniste, cieniste
Wymagania wodne: wilgotno, średnio wilgotno
Odczyn gleby: obojętny - pH 6,6 - 7,2
Typ gleby: przeciętna ogrodowa
Mrozoodporność: 4 grupa -34,4 do -28,9
Liczba roślin na m²: 5
ozdobna z liści
okrywowa
rabatowa
pojemnikowa
na kwiat cięty
na skalniak
na obwódki
wśród drzew
wśród krzewów
przy wodzie

La hosta es una planta increíblemente llamativa, con penachos, ideal para la sombra y la semisombra, que crece en suelos fértiles, ricos en humus y con humedad constante. Las variedades cultivadas varían en tamaño en los jardines, desde miniaturas con 9-10 plantas por metro cuadrado hasta gigantes de 1-3 metros cuadrados. El principal atractivo de la planta son sus hojas, que presentan diversas formas, colores y patrones. La superficie de la hoja puede ser lisa, ondulada, arrugada o plisada. Además, puede ser brillante, mate o estar cubierta con una capa harinosa o cerosa, que le da a las hojas un color verde, azul verdoso, azul o lila. La capa de cera, o recubrimiento ceroso, se presenta en ambas superficies del limbo o solo en una, y persiste durante toda la temporada de crecimiento o solo en una parte de ella. Muchas hostas tienen hojas bicolores o multicolores, que van del blanco verdoso al amarillo verdoso, con blanco y amarillo apareciendo en el borde o en el centro del limbo. En algunas variedades de hosta, los colores blanco y amarillo se encuentran dispersos por el limbo en vetas y manchas. El color de las hojas depende de la intensidad de la luz. Las hojas de las plantas plantadas en zonas muy sombreadas suelen presentar menos contraste. Las plantas también varían en el nervado y la textura de las hojas, que pueden ser correosas, engrosadas o delgadas y papiráceas. Las variedades con hojas engrosadas son devoradas con reticencia por las babosas. En muchas hostas, las hojas jóvenes difieren de las hojas completamente desarrolladas. Los tallos de la inflorescencia, frondosos o glabros, crecen casi verticalmente a partir de los rizomas en la mayoría de las variedades. Las flores acampanadas, que van del blanco al morado claro (a menudo fragantes), aparecen en verano. Las hojas e inflorescencias de hosta se utilizan en arreglos florales. Se recomiendan para parterres y borduras, tanto en jardines como en parques. Crecen bien en las orillas de arroyos y embalses. Muchas variedades se utilizan para cubrir grandes extensiones como cubierta vegetal, incluso en zonas con mucha pendiente, donde pueden prevenir la erosión del suelo. Las hostas de crecimiento lento pueden utilizarse en jardines de rocas. También se pueden cultivar con éxito en macetas. Las hostas combinan bien con brezos, arbustos de la familia del hamamelis, cornejos, viburnos, arces, hortensias, numerosas coníferas y arbustos, y plantas perennes, especialmente helechos perennes, hierbas, juncos, lirios, azucenas, aguileñas, focas de Salomón, geranios, linguales y bergenias.
Periodo de floración: VII-VIII
Altura con flor: 40
Altura sin flor: 30
Color de la flor: rosa
Color de la hoja: amarillo
Ubicación: semisombra, sombra
Requerimientos de agua: húmedo, medio húmedo
Reacción del suelo: neutro - pH 6,6 – 7,2
Tipo de suelo: suelo de jardín promedio
Resistencia a las heladas: grupo 4 -34,4 a -28,9
Número de plantas por m²: 5
hojas decorativas
cobertura del suelo
descuento
recipiente
para flores cortadas
en la rocalla
para las fronteras
entre los árboles
entre los arbustos
por el agua